اثر تنظیم کننده های رشد بر گل دهی و برخی صفات پیاز خوراکی (<i>allium cepa</i>) رقم تگزاس ارلی گرانو

در پیاز خوراکی، گل دهی در سال اول باعث کاهش کیفیت و کمیت محصول می گردد. به منظور بررسی اثر تنظیم کننده های رشد در کنترل گل دهی، پژوهشی گلخانه ای روی رقم تگزاس ارلی گرانو، که به طور گسترده ای در پاییز در مناطق نیمه گرمسیر استان کرمان کشت می گردد، انجام گرفت. در این پژوهش پاکلوبوترازول (صفر، 1000 و 2000 میلی گرم در لیتر)، اتفون (500، 1000، 2000، 3000 و 4000 میلی گرم در لیتر)، سایکوسل (500 و 1000 میلی گرم در لیتر) و اتفون همراه با سایکوسل پیش از بهاره شدن روی گیاهان پاشیده شد. در زمان برداشت پیاز، صفات مورفولوژیک (درصد گل دهی، طول و وزن خشک اندام هوایی، وزن پیاز و شاخص رسیدگی پیازها) و صفات بیوشیمیایی (کلروفیل a و b و کل کلروفیل در برگ، قندهای احیاکننده و پروتئین های محلول در ریشه، پیاز و اندام هوایی) اندازه گیری شد. نتایج آزمایش نشان داد که مصرف پاکلوبوترازول باعث کاهش درصد گل دهی، قندهای احیاکننده، پروتئین های محلول و طول اندام هوایی و افزایش کلروفیل های برگ، پروتئین های محلول، قندهای احیاکننده و وزن پیاز گردید، ولی تأثیری بر وزن خشک اندام هوایی نداشت. مصرف اتفون باعث کاهش درصد گل دهی، رشد اندام هوایی، قندهای احیاکننده، پروتئین های محلول و کلروفیل برگ، و افزایش شاخص رسیدگی، قندهای احیاکننده و پروتئین های محلول در پیاز گردید و تأثیری بر وزن پیاز نداشت. مصرف سایکوسل درصد گل دهی، قندهای احیاکننده، پروتئین های محلول، کلروفیل و وزن خشک اندام هوایی را افزایش داد، ولی تأثیری بر طول اندام هوایی، کلروفیل های برگ، قندهای احیاکننده و پروتئین ریشه و وزن پیاز نداشت. سایکوسل هم چنین باعث کاهش قندهای احیاکننده و پروتئین های محلول پیاز گردید. مصرف هم زمان اتفون و سایکوسل باعث کاهش درصد گل دهی، کلروفیل، طول و وزن خشک اندام هوایی گردید، ولی تأثیری بر وزن پیاز و دیگر صفات اندازه گیری شده نشان نداد.